De man knipte zuchtend zijn bedlampje aan. Een nacht vol draaien en keren en niet kunnen slapen. Kwart voor vier in de ochtend. De man zuchtte. Wat mankeerde hem toch? Maar ja, zelfs de man begreep, dat het steeds maar roepen dat ie zo slim en daadkrachtig en “great” is, zich een keer tegen hem zou kunnen keren. En hij wilde straks toch graag wel weer herkozen worden! Kreunend ging de man op de bedrand zitten en nam nog maar een slokje water uit het glaasje dat hij een uurtje daarvoor uit de badkamer in zijn mooie grote witte huis had meegenomen. Hoe zou hij de slaap toch moeten vatten?

Zijn blik viel op zijn nachtkastje met daarop de laatste nieuwsbrief van Gemeentebelangen De Wolden. Zijn meest pientere medewerker, welke hij nog net niet had ontslagen, had hem deze vanmiddag bezorgd met de boodschap, dat de man hier wellicht nog wel eens wat van zou kunnen leren. Daar in De Wolden zaten ze “mid-term”, halverwege de raadsperiode van vier jaren. Gebruikelijk was het, om even kort terug te blikken op wat er inmiddels al gebeurd was.

Vol verbazing had de man gelezen van de acht raadsleden die, buiten de “normale” raadsvergaderingen, avond na avond op allerlei plekken te vinden waren. Op zoek naar informatie en in gesprek met de inwoners van de gemeente. En hij dacht, dat hij het soms druk had..!
Hij las over georganiseerde dialoogbijeenkomsten met onderwerpen zoals sport, afvalinzameling en grondstoffenbeleid en ook dienstverlening. Avonden waarin inwoners hun zegje kunnen doen over het te voeren beleid waarover raadsleden dan weer een besluit moesten nemen. Avonden waarbij de raadsleden van Gemeentebelangen ook vaak betrokken zijn geweest, bijvoorbeeld in de rol van gespreksleider.

En als het dan op besluiten aankomt, schuwden de raadsleden het niet om op hun initiatief een wijziging aan te brengen in de voorgestelde plannen. Een amendement, heet dat. Een goed voorbeeld was het “nee-nee” van Gemeentebelangen tegen de “ja-ja”-sticker voor het al dan niet willen ontvangen van drukwerk in de brievenbus. Daar waar de inwoners in De Wolden dat heus zelf wel kunnen bepalen. Of de wijziging in het voorstel over de inzameling van oud papier. Zelfs de man begreep, dat het inzamelen door scholen en verenigingen heel veel voordelen had (en heeft) voor de Wolder samenleving!

Jaloers slaat de man met een diepe zucht de pagina om. Kon hij de pragmatische werkwijze van de grootste fractie in De Wolden maar toepassen in zijn eigen land. Zoals het standpunt van Gemeentebelangen over de te realiseren multifunctionele accommodatie in Zuidwolde. Natuurlijk begreep de man dat ze voorstander zijn van dit fantastische plan, maar vanzelfsprekend snapt de man de kritische houding ten aanzien van de noodzaak van het behouden van financiële ruimte voor andere investeringen. Of de beraadslagingen over de fietspaden in De Wolden. Als de man vervolgens leest over de bij drie clubs in De Wolden inmiddels aangelegde kunstgrasvelden, proeft hij de trots van Gemeentebelangen, die zich daar vele jaren vastberaden voor heeft ingezet!
En dan het belangrijke onderwerp “zorg”. Natuurlijk was de werkgroep Sociaal Domein in De Wolden uniek te noemen in Nederland. Duidelijk afgesproken was ook, om deze werkgroep op te heffen en verdere gesprekken, of het nu over informatievoorziening of over besluitvorming ging, in het openbaar te voeren. Gemeentebelangen was blij met de sociale ombudsvrouw en is nu blij met de onafhankelijke clientondersteuner, die langzaam steeds meer bekendheid geniet en onafhankelijk van de gemeente haar werk doet. Binnenkort zelfs met een eigen website.

Nog mooier vond de man de acties van Gemeentebelangen tijdens de gemeenteraadsvergaderingen. Kritische vragen over bijvoorbeeld de positie van de vrijwillige brandweer bij het nieuwe Europese beleid. Of zelfs de beleidsvoorstellen, die in Nederland moties heten, waarin gevraagd werd naar ondersteuning van kleine sportverenigingen. Of die motie waarin duidelijk standpunt werd ingenomen tegen het door de minister aangewezen Reestdal als Natura-2000 gebied. Erg onverstandig om dit soort overhaaste besluiten te nemen, om maar krampachtig iets aan de stikstof-uitstoot te willen doen.

Daar zat de man dan. Nog steeds op de rand van zijn bed. Onder de indruk van de gele brigade van Gemeentebelangen in De Wolden. Een partij van doeners en niet van praters. Met twee wethouders in een College van drie ook voldoende armslag om belangrijke beslissingen te nemen. Met acht raadsleden en een goede fractieondersteuner die week in week uit opkomen voor de belangen van de inwoners in deze gemeente. En deze inwoners ook opzoeken in hun eigen omgeving en niet alleen die pluche raadszetels warm houden. Omdat dat nu eenmaal in het DNA van deze club zit. De man nam het laatste slokje uit zijn glas, keek op de klok en staarde peinzend voor zich uit.

Hij wist ook wel, dat de kans om herkozen te worden door al zijn fratsen en vreemde uitspraken zoals die over te bouwen muren en zijn uitglijders in de recente Corona-crisis vrijwel nihil was. Hij moest iets verzinnen. Een list. Iets waardoor hij weer wat respect zou krijgen in de wereld. Iets waardoor hij misschien toch nog kon blijven wonen in zijn mooie huis aan Pennsylvania Avenue. En vlak voordat de klok 04.30 uur aanwees, wist hij het. Morgen zou hij contact zoeken met fractievoorzitter Petra Haanstra van Gemeentebelangen. Zij kon hem vast verlossen van zijn boze droom en hem richting geven in zijn toekomstige werkwijze. 3DeWolden was vast wel in zijn taal te formuleren.

Enigszins gerustgesteld knipte de man om net iets na half vijf het lichtje weer uit. In zijn hoofd borrelde een goed plan en hij wist dat hij zeker nog wel een paar uurtjes zou kunnen slapen. Hij ging de website “gbdewolden.nl” morgenochtend direct in zijn favorieten zetten!