Het echtpaar Leinenga -Van Beilen nam zaterdag alvast een klein voorschotje op hun diamanten bruiloft. Want zondag 5 juni is het precies 60 jaar geleden dat ze in het huwelijksbootje stapten. Reden voor een feestje vond ook Burgemeester Nieuwenhuizen, die langs kwam met een bos bloemen. Muziekvereniging Woudklank was van de partij om een serenade te verzorgen.
Gerard Leinenga (85) uit Groningen werkte voor een bedrijf in technische en huishoudelijke artikelen in dezelfde plaats. Waar hij Marga van Beilen (83) uit Nieuw Buinen voor het eerst ontmoette op de werkvloer. Gerard: ‘Zij viel me op met haar rode rokje, witte schoenen en dito sokken’. Marga ging door de knieën voor de ‘mooie bos krullen’ van hem. Na zeven jaar verkering durfden ze de stap naar het gemeentehuis in Groningen wel te wagen. En na afloop was er een bescheiden feestje , thuis bij de moeder van haar kant. In Hoogkerk kochten ze een klein huisje. Waar ze gingen wonen.
Via Hoogkerk maakten ze omzwervingen naar Heereveen en Hoogeveen. Gerard werkte in die tijd als technisch administrateur, omdat hij hier goed in was kreeg hij een baan aangeboden als inspecteur in het onderwijs. Dit deed hij tot zijn 62e levensjaar. Waarna hij met pensioen ging. Daarna deed hij veel vrijwilligerswerk bij o.a. Omroep Zuidwolde (tegenwoordig Streekradio De Wolden) Hier had hij een radioprogramma met muziek voor senioren.
Vrijwilligerswerk
Marga stopte met werken buitenshuis nadat ze getrouwd waren. En had de zorg voor de drie dochters en de huishouding. Ze heeft ook veel vrijwilligerswerk gedaan. Waaronder in de bibliotheek in Hoogeveen en het daar eveneens gelegen woonzorgcentrum Olden Kinholt. Waar ze o.a. mantelzorg verleende aan haar eigen moeder en koffie schonk. Samen maakten ze in het verleden mooie tripjes in eigen land. Met name de eilanden waren populair bij de familie. Behalve drie dochters is de familie inmiddels uitgebreid met acht kleinkinderen en een achterkleinkind.
Dol op elkaar
Sinds anderhalf jaar wonen ze in het Tonckenshuys in Zuidwolde. Waar ze het erg ‘naar de zin’ hebben. En ze zijn ook na zestig jaar nog steeds dol op elkaar vertelt een van de dochters. ‘Een kusje, of een knuffel, ze laten het nog steeds zien’. Marga beaamt dat. ‘We hebben eigenlijk nooit ruzie of zo. Het is dat we geen bank meer hebben in ons appartement, anders zaten we altijd naast elkaar’. Gerard is het daar roerend mee eens. ‘Je hoort er voor elkaar te zijn. En aan het eind van de rit krijg je zo’n prachtig cadeau’. Daarbij doelend op het 60 jarig huwelijksfeest. Ze kijken terug op prachtige jaren. ‘Maar het belangrijkste vinden we de hechte familieband. Dat koesteren we echt!’.